OLD is always GOLD🤗🤗🤗

Wonder why it happens🙄!

Some days get kick-started with a song on the lips and it never leaves you at all🤩.

There are some ‘repeat mode’💃 songs for me almost every day, but today this one popped up. It used to be one of the childhood favourites. 

If my 🎩Bluetooth Speaker🎩 had hands, it would have beaten me up for the kind of distress🤪 I gave it today.

Umpteen times!

No sooner did the song get over, than my fingers went in search of the back button, just to get mesmerized again and again and again!🎶🎵🎶🎩🎶🎵🎶

............क्या हुआ तेरा वादा
वो कसम वो इरादा
क्या हुआ तेरा वादा
वो कसम वो इरादा
भूलेगा दिल जिस दिन तुम्हें
वो दिन ज़िन्दगी का आखिरी दिन होगा………….🎼

Whatta Song!

https://www.youtube.com/watch?v=MubIw4MGLy0

The 1977 song from Hum 'Kisise Kam Nahi' from Burman Saab and the one and only Rafi Saab who bagged the National Award for this very song.
Have no ears👂 for remixes, only the original roxxxx!
It does take you to the unknown territories and make you move around like the clouds!☁️☁️☁️

Absolutely, those 🐓‘നിലാവത്തു അഴിച്ചു വിട്ട കോഴി’🐓 moments indeed!😂

ആലുവാപ്പുഴയുടെ തീരത്ത്‌ ...

ആരോരും ഇല്ലാത്ത നേരത്തല്ല, എല്ലാരും ഉണ്ടായിരുന്ന കാലത്ത്‌.....

കേരളത്തിന് പുറത്തു ജീവിക്കുമ്പോൾ കേൾക്കുന്ന ഒരു സ്ഥിരം ചോദ്യമുണ്ട് -

നാട്ടിൽ എവിടെയാ?

ആലുവ.

അത് പറയുമ്പോൾ ഉള്ള ഒരു സന്തോഷം ഒന്ന് വേറെ തന്നെയാ!

20 + വർഷങ്ങളായി ആ തീരത്തു നിന്ന് ദൂരെയാണെങ്കിലും ആലുവാപ്പുഴയുടെ തീരത്തു ജീവിച്ചു തീർത്ത കാലങ്ങളുടെ ഓർമ്മകൾ എന്നെ വിട്ടുപോയിട്ടില്ല, പോകില്ല താനും.

കുറച്ചു നാളായി ആലുവപ്പുഴ സംഹാരരൂപിണി ആകാറുണ്ട്. എന്നാൽ എനിക്ക് പരിചയമുള്ള ആലുവാപ്പുഴ ശാന്തസ്വരൂപിണിയാണ്. വൈകുന്നേരങ്ങളിൽ ആലുവാപ്പുഴയുടെ തീരത്തു പോയി ഇരുന്നു ഇഷ്ടസൗഹൃദങ്ങൾ പങ്കിട്ട ഒരു കാലമുണ്ടായിരുന്നു എനിക്ക്. ഓർമയുടെ ചെപ്പിൽ നിറഞ്ഞു നിൽക്കുന്ന കുറെ സായാഹ്നങ്ങൾ.

-കൃഷ്ണന്റെ അമ്പലവും അന്ത്രപ്പേർ പാർക്കും നിറഞ്ഞു നിൽക്കുന്ന ബാല്യകൗമാരങ്ങൾ.

-മയിൽപ്പീലിയും മഞ്ചാടിയും കൂട്ടിവച്ച കാലം. 

-മണപ്പുറവും അവിടുത്തെ ശിവനും ജീവിതത്തിന്റെ ഭാഗമായിരുന്ന ഒരു കാലം.

-അങ്ങോട്ടുമിങ്ങോട്ടുമുള്ള വഞ്ചിയാത്രകൾ ഇഷ്ടപ്പെട്ടിരുന്ന കാലം.

-ശിവരാത്രി കാലത്ത്‌ മണപ്പുറത്തു തെണ്ടി നടന്ന കാലം.

-പെരുമ്പിള്ളിയിലെ ദീപാരാധനകൾ മുടങ്ങാതെ കണ്ട കാലം.

- മകരചൊവ്വയും വ്രതങ്ങളും നോറ്റ കാലം.

-മാതാ മാധുര്യയിലും സീനത്തിലും സിനിമകൾ കണ്ടു നടന്ന കാലം.

-യുസിയിലെ മഹാഗണിച്ചോലയിൽ നല്ല സൗഹൃദങ്ങൾ കുരുത്ത കാലം.

-മുൻസിപ്പൽ ലൈബ്രറിയിലെ പുസ്തകങ്ങൾ തിരഞ്ഞുപിടിച്ചു വായിച്ച കാലം.

-ഹിന്ദി പാട്ടുകൾ നിർത്താതെ കേട്ട് അമ്മുമ്മയുടെ ചീത്ത കേട്ട കാലം.

-വാരാന്ത്യങ്ങളിൽ താളി തേച്ചു മുടി മിനുക്കിയിരുന്ന കാലം.

-ശാന്തി നഗറിലെ സൗഹൃദങ്ങളിൽ അർമാദിച്ച ഒരു കാലം.

- ഓണക്കാലങ്ങളിൽ പൂക്കൾക്കായി കറങ്ങി നടന്ന കാലം.

- റോഡിൽ ഷട്ടിലും ക്രിക്കറ്റും കളിച്ച കാലം. കാലം.

- ഏതെങ്കിലും ഒരു വീട്ടിൽ ഒരുമിച്ചിരുന്നു സിനിമ കണ്ട കാലം.

-ഗ്രാൻഡ് ഹോട്ടലിലെ ബിരിയാണിയുടെയും ജഗ്ഗിസിലെ ഐസ്ക്രീമിന്റെയും സുരഭിയിലെ മസാല ദോശയുടെയും കണ്ണൻ ചേട്ടന്റെ റെയിൽവേ സ്റ്റേഷൻ ക്യാന്റീനിലെ കട്ട്ലറ്റിന്റെയും രുചിയുള്ള കാലം. 

-മുറ്റത്തെ മുല്ലക്കും തുളസിക്കും ദാഹമുണ്ടോ എന്ന് ചോദിച്ചിരുന്ന കാലം.

-വീട്ടിലെ പേരമരത്തിൽ കയറിയിരുന്നു പഠിച്ചിരുന്ന കാലം.

-ആലുവയുടെ തെരുവുകളിൽ തേര പാര തേര പാര നടന്ന കാലം.

- കറക്കം കഴിഞ്ഞു ശ്രീപത്മത്തിൽ തിരിച്ചെത്തുമ്പോൾ വാതിൽ തുറന്നു തരാൻ അമ്മയുണ്ടായിരുന്ന കാലം.

- മനോഹരമായ സ്വപ്‌നങ്ങൾ കണ്ടിരുന്ന ഒരു കാലം!

-നമുക്കെല്ലാവർക്കും ഇത് പോലെ ഒരു കാലം ഉണ്ടായിരുന്നു കാണും .

അതൊക്കെ ഒരു കാലം! 

നമ്മൾ നമുക്കായി ജീവിച്ച കാലം!

ക്ല ക്ല ക്ലൂ ക്ലൂ , ദേ മുറ്റത്തൊരു മൈന.

എന്നെ ഓർമ്മിപ്പിക്കാൻ വന്നതാ - എന്തൊക്കെയോ പറഞ്ഞു - പൈപ്പ് തുറന്നു വിട്ട പോലെ .....

അന്ത കാലം ഇന്ത കാലം എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞു ഇരിക്കാതെ പോയി പണിയെടുക്കാൻ നോക്ക് ചേച്ചി - എന്നാണെന്നു തോന്നുന്നു അത് പറഞ്ഞത്. എനിക്കീ പക്ഷികളുടെ ഭാഷ അത്ര വശമില്ലാത്ത കാരണം ശരിക്ക് മനസിലായില്ല. എന്റെ നാക്ക് ടൂർ പോയെന്നു തോന്നുന്നു, ഒന്നും മിണ്ടുന്നില്ല.

ഏതായാലും മൈന വന്നത് നന്നായി. ഞാൻ ഭൂതത്തിൽ നിന്ന് വർത്തമാനത്തിലേക്കു വന്നു. ഭാവിയിലേക്ക് പിന്നെ നോക്കുന്ന പരിപാടി എനിക്കില്ലേയില്ല!

ഇന്നലെ

നരേന്ദ്രനെ നമ്മൾ മറക്കാൻ സാധ്യത ഇല്ല.

അവസാനത്തെ കുറച്ചു നിമിഷങ്ങളിൽ മാത്രം ഒരു കൊടുങ്കാറ്റു പോലെ വന്നു നമുക്ക് കുറെ മാനസികസംഘർഷങ്ങളൊക്കെ തന്ന്, പിന്നീട് നമ്മളിലേക്ക് പതിഞ്ഞു പോയ ഒരു കഥാപാത്രം. അധികം സംസാരം പോലും  ഇല്ലാതെയാണെന്നും പ്രത്യേകം ഓർക്കണം.

ഈയൊരു കഥയും കഥാപത്രങ്ങളും ഒരുപാട് ഇഷ്ടമായിരുന്നു പണ്ട് കാണുമ്പോൾ. പാട്ടുകളും. കഥയുടെ ആഴങ്ങളിലേക്ക് ചെന്നത് പിന്നീട് ഒരുപാട് വർഷങ്ങൾക്കിപ്പുറം കണ്ടപ്പോളാണ്. 

ഇന്നലെ

ഒരു കവിത പോലെ മനോഹരമായ ഒരു സിനിമ. അത് പോലെ അർത്ഥവത്തായൊരു പേരും. കുറച്ചു ദിവസമായി എന്തോ 'ഇന്നലെ' കാണാൻ തോന്നിയിരുന്നു. പാട്ടുകൾ ഇടക്ക് കേട്ടത് കൊണ്ടാകാം.

ഇന്നെന്തോ അതൊന്നു കാണാൻ തോന്നി. സ്കൂളിൽ പഠിക്കുമ്പോൾ ആകും ആദ്യം 'ഇന്നലെ' കാണുന്നത്. അന്ന് കാണുമ്പോൾ കണ്ട പോലെ അല്ല പിന്നീട് കണ്ടപ്പോൾ കണ്ടത്. ഇന്ന് കണ്ടപ്പോൾ കൂടുതൽ ആഴങ്ങൾ കാണാനായി.

അന്നത് കണ്ടപ്പോൾ നരേന്ദ്രന്റെ വികാരവിചാരങ്ങളൊന്നും തന്നെ എന്നെ ബാധിച്ചതേയില്ല. എന്ത് കൊണ്ട് നരേന്ദ്രൻ ഗൗരിയെ വിട്ടുകളയാനുള്ള തീരുമാനത്തിലേക്ക് വന്നു എന്ന് ഒരു പക്ഷെ ചിന്തിച്ചിരുന്നു കാണും, എങ്കിലും ഒരുപാടു ചിന്തയൊന്നും കൊടുത്തതായി ഓർക്കുന്നില്ല . ശുഭപര്യാവസായി ആയ ഒരു കഥ ആയി അതിനെ കണ്ടു കാണും.പിന്നീടൊരുപാട് വർഷങ്ങൾ കഴിഞ്ഞു കണ്ടപ്പോൾ എന്ത് കൊണ്ട് എന്ന് മനസിലായി താനും.

ഇപ്പോൾ വർഷങ്ങളുടെ ജീവിതാനുഭവങ്ങൾ കൊണ്ട് ഇന്നത് വീണ്ടും കാണുമ്പോൾ പദ്മരാജന്റെ ആ കഥാപാത്രത്തിനെ കൂടുതൽ ആഴത്തിൽ കാണാൻ കഴിയുന്നു, അറിയാൻ കഴിയുന്നു. കഠിനമായ ആ തീരുമാനത്തിലേക്ക് നടന്നടുക്കാൻ നരേന്ദ്രൻ എത്രയെത്ര വികാരവിക്ഷോഭനിമിഷങ്ങളിൽ കൂടി കടന്നു പോയി കാണും? എത്രയോ തവണ ആർത്തലച്ചു കരഞ്ഞു കാണും? എത്രയോ തവണ സ്വയം മറന്നു കാണും മാനസികവിഭ്രാന്തിയിൽ പെട്ട്? തലച്ചോറും ഹൃദയവും തമ്മിലുള്ള യുദ്ധത്തിൽ എത്രയെത്ര ചോദ്യങ്ങൾക്കു മുന്നിൽ ഉത്തരം കിട്ടാതെ തനിയെ നിന്ന് കാണും? ഒറ്റപ്പെട്ടു കാണും?

ശരത്തിനോടൊപ്പം ഗൗരി എന്ന മായ സന്തോഷമായി ഇരിക്കുമ്പോൾ അവളുടെ സന്തോഷങ്ങൾ തല്ലികെടുത്തണോ ? മായ ആഗ്രഹിക്കുന്നത് അവിടുത്തെ സന്തോഷം അല്ലെ? ഞാൻ അവിടെ എന്തിനു ഇടിച്ചു കയറി എല്ലാം നശിപ്പിക്കണം? അവൾക്കത് താങ്ങാൻ ആകുമോ, പ്രത്യേകിച്ചും ഒരു വാഹനാപകടത്തിൽ നിന്ന് തിരിച്ചു വന്ന അവസരത്തിൽ? അവൾ ആഗ്രഹിക്കുന്നത് കൊടുക്കുന്നതല്ലേ നല്ലത് ? എന്തിനു അവളെ നിർബന്ധിച്ചു എന്നിലേക്ക്‌ തിരിച്ചു കൊണ്ടുവരണം? അങ്ങിനെ എത്രയോ ചോദ്യങ്ങൾ? കാര്യകാരണ സഹിതം എല്ലാം തെളിയിക്കാൻ പറ്റുമെന്ന സാഹചര്യത്തിലും നരേന്ദ്രൻ തിരഞ്ഞെടുത്തത് ഗൗരിയുടെ സന്തോഷവും സമാധാനവും ആണ്. 

ജീവിതം എന്ന പ്രഹേളിക മുന്നോട്ടു പോകുമ്പോൾ നമ്മൾ മനസിലാക്കുന്ന ഒരു പാട് കാര്യങ്ങളുണ്ട്. ഓരോ വികാരത്തിനും ഓരോ മനുഷ്യർക്കു ഓരോ നിർവചനമാണ്. അത് സ്നേഹമായാലും പ്രണയമായാലും. ഓരോ വികാരവും നമ്മുടെ ജീവിതാലുടനീളം ഉണ്ടെങ്കിലും ഓരോ പ്രായത്തിലും ഓരോ നിർവചനങ്ങൾ ആകും നമ്മൾ കൊടുക്കുക. ഒരു പക്ഷെ അത് നമ്മളുടെ തീരുമാനങ്ങളിൽ കൈകടത്തും. ഒരു പക്ഷെ ജീവിതത്തെ തന്നെയും. അത് പോലെ ഒന്നാണ് നമ്മൾ 'ഇന്നലെ'യിൽ കണ്ടത്.

പദ്മരാജന്റെ ഓരോ കഥയും നമുക്ക് മുന്നിൽ നിരത്തുന്ന കുറച്ചു സത്യങ്ങളിൽ ഉണ്ട്. 'ഇന്നലെ' നമുക്ക് കാതിലോതി തരുന്ന പാഠവും ചെറുതല്ല. സൗഹൃദമായാലും സ്നേഹമായാലും പ്രണയമായാലും ആരെയും നിർബന്ധിച്ചു കൂടെ നിർത്തണ്ട കാര്യമില്ല. അവർക്കു ഇഷ്ടമുണ്ടെങ്കിൽ നമ്മൾ നിർബന്ധിക്കേണ്ടി വരില്ലല്ലോ. നമ്മുടെ കൂടെയിരിക്കാൻ താല്പര്യം ഇല്ലെങ്കിൽ അവരെ പോകാൻ അനുവദിക്കുക, അവർക്കു സന്തോഷവും സമാധാനവും കിട്ടുന്ന ഇടങ്ങളിൽ അവർ ജീവിക്കട്ടെ സന്തോഷത്തോടെ സമാധാനത്തോടെ. അവർക്കാവശ്യം നമ്മളില്ലായ്മയാണെങ്കിൽ അത് കൊടുക്കണം.

സുരേഷ് ഗോപി തകർത്താടിയ പോലീസ് വേഷങ്ങൾ ഈ ഒരു കഥാപാത്രത്തിന് മുന്നിൽ നാണിച്ചു നിൽക്കും അത്രയ്ക്ക് മനോഹരമായാണ് നരേന്ദ്രനെ അദ്ദേഹം അവതരിപ്പിച്ചിരിക്കുന്നത്. ഗസ്റ്റ് റോളിൽ വന്നു നമ്മുടെ മനസ്സിനെ മയക്കി ആവാഹിച്ചു കൊണ്ട് പോയ ഒരു കഥാപാത്രം. മറ്റു സിനിമകളിലെ പോലെ ഘോരം ഘോരം ഡയലോഗുകൾ ഒഴുക്കി വിടുന്നില്ല, മുഖത്തെ ചെറിയ ഭാവങ്ങൾ കൊണ്ട് മാത്രം കൊണ്ടുള്ള അഭിനയമുഹൂർത്തങ്ങൾ.

നമ്മളിപ്പോഴും പറയുന്ന ഒരു കാര്യമുണ്ട് - അതൊരു കഥയല്ലേ? അതെ കഥയാണ്. നമുക്ക് ചുറ്റും കാണുന്നത് തന്നെയാണ് കഥയായി പലരും എഴുതി വയ്ക്കുന്നത്. കഥയിൽ അത് കാണുമ്പോളൊ കേൾക്കുമ്പോളോ നമുക്ക് പ്രശ്നമല്ല. എന്നാൽ ജീവിതത്തിൽ വന്നാൽ അതിനെ നമ്മൾ കണ്ടില്ലെന്നു നടിക്കും.

ഞാനിപ്പോൾ ആലോചിച്ചത് വേറൊന്നാണ്. സിനിമാനിരൂപണം ഉണ്ട് 12 ലെ കുട്ടികൾക്ക്. നരേന്ദ്രൻ എന്ന കഥാപാത്രത്തിനെ കീറിമുറിച്ചു പഠിക്കാൻ ഒരു അവസരം ഉണ്ടാക്കിയാൽ അവർക്കതൊരു നഷ്ടമാകില്ല, മറിച്ചു ഉപകാരപ്പെടും ജീവിതയാത്രയിൽ.

ഹൃദയം പണിമുടക്കി പോകുന്നതിനു മുൻപ് കുറച്ചു നല്ല കാര്യങ്ങൾ ചെയ്യന്നത് നല്ലതല്ലേ!

കുഞ്ഞു കുഞ്ഞു സന്തോഷങ്ങൾ

മഴയത്ത് 

കടലിനോടെന്നും പെരുത്തിഷ്ടമാണ്.കടലോളം തന്നെ!

എത്ര നോക്കിയിരുന്നാലും മതിയാകാത്ത ഒരുതരം ഇഷ്ടം.

പണ്ടൊക്കെ വര്ഷത്തിലൊരിക്കലാണ് കടൽ കാണാൻ പറ്റാറുള്ളത്. മധ്യവേനലവധിക്കാലത്തു തിരുവനന്തപുരത്തു പോകുമ്പോൾ. ശംഖുമുഖവും കോവളവും വേളിയും ഒക്കെ പരിചിതം. കന്യാകുമാരിയും ത്രിവേണിസംഗമവും ഒക്കെ ആദ്യം കണ്ടത് സ്കൂളിൽ പഠിക്കുമ്പോളാണ്.

ഇതു വരെ കണ്ടതിൽ ഏറ്റവും ഇഷ്ടം തോന്നിയത് മുഴപ്പിലങ്ങാട് ഡ്രൈവ് ഇൻ ബീച്ച് ആണ്. അത് പോലെ പയ്യാമ്പലം ബീച്ചും. സഖാക്കളെ ഓർമിപ്പിക്കുന്ന ബീച്ച്. പണ്ടെങ്ങോ പോയതാണ്,എങ്കിലും ഇപ്പോഴും ഓർമയിലുണ്ട് അവിടുത്തെ ശാന്തമായ തിരകൾ.

പണ്ട് കൂടുതൽ കണ്ടത് അറബിക്കടലാണെങ്കിൽ ഇന്ന് ബംഗാൾ ഉൾക്കടലിന്റെ തീരത്താണ് ജീവിതം. ബീച്ചുകൾക്കു പഞ്ഞമില്ലാത്ത നാട്ടിൽ താമസിക്കുമ്പോൾ കടലിനോടു സംവദിക്കാനുള്ള അവസരവും ആവോളമുണ്ട്. അതൊട്ടു നഷ്ടപെടുത്താറുമില്ല. കടലിന്റെ അഗാധതയുള്ള മനസ്സും വച്ച് അവിടെ ഇരിക്കാൻ എന്തോ ഒരു സുഖമുണ്ട്.

പോണ്ടിച്ചേരിയിൽ ബീച്ചുകൾക്കു പഞ്ഞമില്ല. റോക്ക് ബീച്ച്, ഓറോ ബീച്ച് , ബിഗ് ബീച്ച്എന്നിങ്ങനെ. സായാഹ്നങ്ങൾ മനോഹരമാണീ കടക്കരയിൽ.ആ റോക്ക് ബീച്ചിൽ ഒരറ്റം മുതൽ മറ്റേ അറ്റം വരെ ചുമ്മാ നടന്നാൽ മതി - മനസ്സ് അപ്പൂപ്പന്താടിപോലെ പാറിപറക്കാൻ.  ഇതൊക്കെ പറയുമ്പോൾ ഒന്ന് കൂടി പറയണം. ഈ പറയുന്ന ബീച്ച് കണ്ടിട്ട് നാളേറെയായി. ഓരോ  ആഴ്ചയിലും പോയി കടലിനോടു സ്വകാര്യം പറഞ്ഞിട്ടു വരാറുള്ളതായിരുന്നു.

കൊതിയാവുന്നു! ഒന്ന് പോയി അവിടെ കുറച്ചു നേരം ഇരിക്കാൻ!  

കടലിന്റെ വർണങ്ങൾ മാറി മറിയുന്നതുകാണാൻ. അവിടെ കുത്തിമറിയുന്ന കുട്ടികളെ നോക്കിയിരിക്കാൻ. ആ പാറക്കെട്ടുകളിരുന്നു സെൽഫിയെടുക്കാൻ. അവിടെ നടക്കുന്ന ടുറിസ്റ്റുകളുടെ ആഹ്ലാദം കാണാൻ. റിച്ചി റീച്ചിൽ നിന്നുള്ള ഐസ്ക്രീം നുണയാൻ! അമ്പിളിമാമാന്റെ വീചികൾ വീഴുന്ന കടലിൽ നോക്കിരിക്കാൻ. കടൽകാറ്റേറ്റിരിക്കാൻ. അവിടുത്തെ ആകാശനീലിമയിൽ സ്വയം മറന്നിരിക്കാൻ. നടക്കാത്ത വളരെ മനോഹരമായ കുറെ ഇഷ്ടങ്ങൾ. ......

വന്നു കണ്ടു കീഴടക്കി, ഞാൻ അല്ല, കൊറോണ. എല്ലാം കൊറോണ തീറെഴുതി വാങ്ങി. ഞാനും ഒപ്പിട്ടു കൊടുത്തു.സമ്മർദ്ദങ്ങൾ  ഇല്ലാതെ, ഉപാധികൾ ഇല്ലാതെ! വെറുപ്പും ദേഷ്യവും ഇല്ലാതെ! !

പതിനെട്ടാം നൂറ്റാണ്ട്

മനസിന് കുളിര്മയേകുന്നത് മാത്രം എഴുതിയാൽ മതി എന്നാണ് വിചാരിച്ചിരുന്നത്, എങ്കിലും ഞാൻ എഴുതി പോയി.

ഒരു പെൺകുട്ടി ജനിക്കുമ്പോഴേ മാതാപിതാക്കൾക്ക് ആധിയുണ്ടായിരുന്നു പണ്ട്. ഒരാളുടെ കൈയ്യിൽ ഏൽപ്പിക്കുമ്പോൾ മാത്രം തീരുന്ന ഒരുതരം ആധി . ആ ചിന്താഗതിയൊന്നും ഇന്നും അധികം മാറാത്തത് കൊണ്ട് കുറെയേറെ പെൺകുട്ടികൾ ഇപ്പോഴും അനുഭവിക്കുന്നു.

എന്നാൽ ഇന്ന് ഏൽപ്പിച്ചു കഴിയുമ്പോളാണ് ആധി കൂടുന്നത്. പാമ്പു കടിക്കുമോ? പൊട്ടിത്തെറിക്കുമോ? അതോ ഇനി തിരികെ വീട്ടിൽ വന്നു നിൽക്കേണ്ടി വരുമോ? 

 

എന്നാലും നമ്മൾ മാറില്ല.

ഇപ്പോഴും കല്യാണം എന്നാൽ നല്ല ജോലിയുള്ള , നല്ല സാമ്പത്തികമുള്ള , നല്ല തറവാട്ടുമഹിമ ഉള്ള പെണ്ണിനെയോ പയ്യനെയോ എല്ലാവരും നോക്കുന്നത്. ഇതെല്ലാം നോക്കി കല്യാണം നടത്തുമ്പോൾ മനഃപൊരുത്തം എന്നത് ഇല്ലാതെ പോകാം. അതിന്റെ പേരിൽ ചിലയിടത്തും പെണ്ണും ചിലയിടത്തു ആണും സഹിച്ചു ജീവിക്കും. ചിലർക്കെങ്കിലും വലിയ പ്രശനങ്ങൾ ഇല്ലാതെ പോയെന്നും ഇരിക്കാം.

ജീർണിച്ച ചിന്താഗതികൾ മാറുന്നില്ല! അതിന്റെ ബാക്കിപത്രം അനുഭവിക്കാൻ കുറെ ജീവിതങ്ങൾ മാത്രം! 

ആർക്കു വേണ്ടി ആണ് സഹിക്കുന്നത്? നാണക്കേട് ഉണ്ടാകാതെ ഇരിക്കാൻ, സമൂഹത്തിൽ നല്ല പേര് നിലനിർത്താൻ വേണ്ടി. എല്ലാവര്ക്കും പേടിയാണ് സമൂഹത്തിനെ!

ഇതൊക്കെ സഹിച്ചു വന്നവരായിരിക്കല്ലേ ഇന്നത്തെ അമ്മമാർ? അവർക്കെങ്കിലും തോന്നാത്തത് എന്ത് കൊണ്ടാണ്?

എത്ര വിസ്മയമാർ വേണ്ടി വരും മാതാപിതാക്കൾക്ക് ഇതൊക്കെ മാറിചിന്തിക്കാൻ?

ഒരു പക്ഷെ സ്വന്തം വീട്ടിൽ ഇത് പോലെ ഒന്ന് നടക്കുന്ന വരെ ആകും.

ജീവിക്കാനാണോ അതോ അഭിനയിക്കാനാണോ നമ്മൾ മക്കളെ  പഠിപ്പിക്കുന്നത്! 

ഒരു തരത്തിൽ നോക്കിയാൽ സമൂഹം നമ്മളെ നന്നായി ജീവിക്കാൻ സമ്മതിക്കില്ല എന്നായിരിക്കുന്നു.  പലരുടെയും തല പതിനെട്ടാം നൂറ്റാണ്ടിൽ നിന്ന് വെളിയിൽ വന്നിട്ടില്ല. ഇനി വരുന്നൊരു തലമുറയെങ്കിലും തലയിൽ ആൾതാമസം  ഉള്ളതാകട്ടെ എന്ന് പ്രത്യാശിക്കാം! 

മനസ്സിൽ പൂക്കൾ വിടരുമ്പോൾ...

വിശ്വവിഖ്യാത കവി വില്യം വേഡ്സ്വർത്തിന്റെ 'ഡാഫൊഡിൽസ്' എന്ന കവിതയിൽ പറയുന്നുണ്ട് ഒരിക്കൽ അദ്ദേഹം ഒരു കടത്തീരത്തു നടക്കാൻ പോയപ്പോൾ കണ്ട മഞ്ഞ ഡാഫൊഡിൽസ് കൂട്ടം അദ്ദേഹത്തിന്റെ മനസിൽ ഉണ്ടാക്കിയ ഓളങ്ങളെ പറ്റി!

ആ കവിതയുടെ അവസാനഭാഗത്തു അദ്ദേഹം കുറിച്ചതിങ്ങനെയാണ്.

ഇളംകാറ്റിലാടുന്ന ഡാഫൊഡിൽസ് പൂക്കൾ കണ്ണിനൊരുക്കിയ ആ വിരുന്നു പിന്നീട് പലപ്പോഴും ഉപകാരപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്! പ്രത്യേകിച്ചും വളരെ മോശമായ മനസികാവസ്ഥകളിലൂടെ കടന്നുപോകുമ്പോൾ . കാലതാമസം ഇല്ലാതെ അതിജീവനം നടത്താൻ അന്നത്തെ ആ കാഴ്ച സഹായിച്ചെന്നും.

ഇപ്പോൾ കുറെ നാളായി പഠിപ്പിച്ചിട്ടൊക്കെ - പഠിപ്പിച്ചിരുന്നപ്പോൾ അതിന്റെ അവസാനവരികൾക്ക് ഒരുപാടു പ്രാമുഖ്യം കൊടുത്തിരുന്നു. ബാഹ്യവും ആന്തരികവും ആയ കണ്ണുകളെ പറ്റി വളരെയധികം ആവേശത്തോടെ പറഞ്ഞിരുന്നു .

കുറേയെറെ പൂക്കൾ ഒരുമിച്ചു നിൽകുമ്പോൾ കാണാൻ ഭംഗിയേറും. എല്ലാ പൂക്കളും നമ്മിൽ അനുഭൂതി ഉണർത്തില്ല. ഞാനൊന്നു മുങ്ങാംകുഴിയിട്ട് നോക്കി എനിക്ക് അനുഭൂതിയുണ്ടാക്കുന്ന പൂക്കളിലേക്ക് ...                                 

- 

- പൂത്തുലഞ്ഞു നിൽക്കുന്ന കണികൊന്ന

- വെളുപ്പാൻകാലത്തു പെരുമ്പിള്ളി അമ്പലത്തിൽ കണ്ടിരുന്ന ഇരുവാഷി മുല്ല

- തിരുമേനി പ്രസാദം തരുമ്പോൾ കിട്ടുന്ന ചെമ്പകത്തിന്റെ മാസ്മരഗന്ധം

- തഴുകിയുറക്കുന്ന രാത്രിമുല്ലയുടെ മത്തുപിടിപ്പിക്കുന്ന മണം

-മുറ്റത്തു പൂമെത്ത വിരിക്കുന്ന പവിഴമല്ലിപ്പൂക്കൾ

- നക്ഷത്രപ്പൂക്കളുമായി ചിരി തൂകുന്ന ആകാശമുല്ലകൾ

- മണമുള്ള പൂക്കളുടെ രാജാവായ ഗന്ധരാജൻ

- തൊട്ടാൽ വാടുന്ന മൃദുലമായ തൊട്ടാവാടിപ്പൂക്കൾ

- പണ്ടെപ്പോഴോ കണ്ട ശീമകൊന്നക്കുലകൾ

-പൊട്ടിച്ചിരിക്കുന്ന, വൈവിധ്യമായ നിറങ്ങളിലുള്ള കിങ്ങിണിക്കൂട്ടങ്ങൾ

-ചുറ്റും ചുവപ്പു പടർത്തി, കണ്ടു മറന്ന സഖാക്കളെ ഓർമിപ്പിക്കുന്ന വാകപൂക്കൾ

- നൈർമല്യത്തിന്റെ നിറകുടമായ മുക്കുറ്റിപ്പൂക്കൾ, തുമ്പയും

- മലയാളിക്ക് ഏറെ പ്രിയമുള്ള ഗൗരീഗാത്ര തെങ്ങിൻപൂക്കുല

- തമിഴത്തിയെ ഓർമിപ്പിക്കുന്ന കനകാംബരപൂക്കൾ

- ചന്ദ്രനെ പ്രണയിക്കുന്ന ആമ്പൽപ്പൂക്കൾ

- വിടരാനായി സൂര്യനെ കാത്തിരിക്കുന്ന സൂര്യകാന്തിപ്പൂക്കൾ

- ദിവസവും എന്നെ മാടി വിളിക്കുന്ന പത്തുമണിപ്പൂക്കൾ

-പോണ്ടിയിലെ ഫ്രഞ്ചത്തെരുവുകളിൽ കാണുന്ന വയലറ്റ് കോളാമ്പിപ്പൂക്കൾ

- പൂക്കൾ ഇല്ലെങ്കിലും കണ്ണെത്താദൂരം വരെ പരന്നു കിടക്കുന്ന തേയിലക്കാടുകൾ

-കാടിന്റെ മനോഹാരിത ഉച്ചത്തിൽ വിളിച്ചോതുന്ന 'ഫ്ലെയിം ഓഫ് ദി ഫോറെസ്റ്' തീജ്വാലകൾ

- പ്രിംറോസിൽ തലയുയർത്തിനിൽക്കുന്ന 'നാഗലിംഗ' പൂക്കൾ

- എന്റെ തുറന്നിട്ട ജനാലയിൽ കൂടി നോക്കിയാൽ മിഴികളിലുടക്കുന്ന അപ്പൂപ്പൻതാടിയുടെ എരിക്കിൻപൂക്കൾ

- പണ്ട് ശ്രീപത്മത്തിൽ ഉണ്ടായിരുന്ന ചുവന്ന തൂക്കുചെമ്പരത്തികൾ

- അന്നാമ്മന്റിയുടെ വീട്ടിലെ റോസ് ബോഗെയിൻവില്ലപ്പൂക്കൾ

- മെയ്മാസപ്പുലരികളിൽ മാത്രം കാണാനാകുന്ന 'മേയ്ഫ്ലവർ'

- എവിടെ കണ്ടാലും ഞാൻ ചെവിയിൽ തിരുകാറുള്ള, എന്നിലെ യക്ഷിയെ ഓർമിപ്പിക്കുന്ന പാലപ്പൂക്കൾ

- വള്ളിയിൽ തൂങ്ങുന്ന കരിംകൂവളപ്പൂക്കൾ

- കാണുമ്പോൾ കൊഞ്ഞനം കുത്തി കാണിക്കുന്ന കൊരങ്ങൻ മൈലാഞ്ചി കുലകൾ

- മാണിക്യച്ചെമ്പഴുക്കയുടെ ബിസ്കറ്റിൻറെ മണമുള്ള ലാവെന്ഡർപൂക്കൾ

-എനിക്കേറെ പ്രിയപ്പെട്ട നിശീഥിനിയുടെ റാണി, നിശാഗന്ധിയുടെ വെണ്മയും ഉന്മാദമുണർത്തുന്ന ഗന്ധവും

- പൂ അല്ലെങ്കിലും മണപ്പുറത്തെ ശിവന് പ്രിയമുള്ള കൂവളത്തിൻ ഇലകളും...

ഇനിയുമുണ്ടാകാം!

ചില കാഴ്ചകളും ചില നറുമണങ്ങളും ചില ശബ്ദങ്ങളും ചില പാട്ടുകളും ചില കഥാപാത്രങ്ങളും ചില മനുഷ്യരും നമ്മളിൽ ഉണ്ടാക്കുന്ന ചലനം ഒരു പക്ഷെ നമ്മൾ ശ്രദ്ധിക്കാതെ പോകാം. പിന്നീടെപ്പോഴെങ്കിലും കാലം നമുക്ക് കാണിച്ചു തന്നേക്കാം! കൊഴിഞ്ഞു പോയ കാലത്തിന്റെ ഓർമ്മക്കായി!

ശരീരത്തിന് അസുഖം വന്നാൽ വളരെയധികം ശ്രദ്ധ കൊടുക്കുന്ന നമ്മൾ മനസിന് വരുന്ന അസുഖങ്ങളെ ഭ്രാന്തായി മാത്രമാണ് കാണുന്നത്. കുറച്ചെങ്കിലും ശ്രദ്ധിച്ചാൽ ഡിപ്രെഷൻ എന്ന നിശബ്ദ പാൻഡെമിക്ന്റെ കരാളഹസ്തങ്ങൾ നമ്മളിൽ വീഴില്ല.

മനസിന്റെ ചില്ലകളിൽ പൂക്കൾ വിടർത്തിയാലോ?🌸🌸🌸

ഒരു പക്ഷെ പൂത്തുലഞ്ഞാലോ മനസ്സും! 🤗🤗🤗💃

കവി ഉദ്ദേശിച്ചത്...

ഒരു പൂ🌹 വിരിയുന്ന പോലെ....

ഇതൊരു Simile ആണ്. മലയാളത്തിൽ പറഞ്ഞാൽ ഉപമ. ഏതോ പാട്ടിലെ വരിയായും കേട്ടതായാരോർമ.

മിക്കവാറും പൂ വിരിയുന്നത് നമ്മൾ കാണാറില്ല. കവികളൊക്കെ പറഞ്ഞു വച്ചതു കൊണ്ട് അത് ഒരു അനുഭൂതിയാകും എന്നൊരു തോന്നലുണ്ടായിരുന്നു.

ഇന്നിപ്പോൾ അത് കണ്ടു…കുത്തിയിരുന്നു കണ്ടു എന്ന് പറയുന്നതാകും കൂടുതൽ ശരി. എന്തായാലും അനുഭൂതി തന്നെ ആണ്. അത് ആസ്വദിക്കാൻ കവിഹൃദയം❤️ വേണം എന്ന് മാത്രം !

നമ്മുടെ ലോകം ഒരു 💻ചെറിയ പെട്ടിയിൽ ഒതുങ്ങിയിട്ടു കാലം കുറച്ചായല്ലോ. രാവിലെ തുറന്നാൽ രാത്രിയാകും അടക്കാൻ.

ചുറ്റും കൊറോണയെന്ന ഇത്തിരിക്കുഞ്ഞന്റെ 👻അർമാദിക്കൽ ഒരു വശത്തു നടക്കുന്നുണ്ട്!

സൂമും ഗൂഗിൾ ക്ലാസ്റൂമും ഓരോ മൂലയിൽ ഇരുന്നു കമന്റടിക്കുന്നതു മറ്റൊരു വശത്തും.

ഇതൊന്നും പോരാതെ ‘ഗൂഗിൾ ഗൂഗിൾ’ എന്ന് പാടി കൊണ്ട് ഡോക്‌സും ഡ്രൈവും ഷീറ്റും റിപ്പോർട്ടിന്റെ രൂപത്തിൽ ഒഴുകിയെത്തും. എല്ലാത്തിനെയും തുറന്നു കുത്തി പരിക്കേൽപിച്ചു കഴിയുമ്പോഴേക്കും - വൈ ദിസ് കൊലവെറി എന്ന് അറിയാതെ പാടിപ്പോകും!

അതിനിടയിൽ കണ്ണിനു കുളിർമയായും👁️  കാതിനു തേന്മഴയായും ആത്മാവിനു മഴവില്ലിന്റെ🌈🌈 നിറങ്ങളേകാനും എന്തെങ്കിലുമൊക്കെ വേണ്ടേ?

"നമുക്ക് ഗ്രാമങ്ങളിൽ ചെന്ന് രാപ്പാർക്കാം. അതികാലത്തെഴുന്നേറ്റ് മുന്തിരിവള്ളി 🍇🍃🍇🍃🍇🌿തളിർത്തു പൂവിടുകയും🌸 മാതള നാരകം പൂക്കയും ചെയ്തുവോ എന്നു നോക്കാം.”

അനശ്വരനായ പദ്മരാജൻ 'നമുക്കു പാർക്കാൻ മുന്തിരി തോപ്പിൽ' ലാലേട്ടനെ കൊണ്ട് പറയിച്ച  വരികൾ ........

ഇതൊക്കെ വളരെ 'മനോഹരമായ നടക്കാത്ത സ്വപ്നം' - എന്നാകും മിക്കവാറും എല്ലാവരും വിചാരിക്കുക. നമുക്ക് ഗ്രാമങ്ങളിലേക്ക് പോകാനായില്ലെങ്കിൽ നമുക്ക് ഗ്രാമങ്ങളെ വീട്ടിലേക്ക് ക്ഷണിക്കാം.

മുന്തിരിവള്ളിയും തേന്മാവും മാതളവും ഇല്ലെങ്കിലും കുറച്ചു 🌲🌳🌱ഹരിതാഭയും പച്ചപ്പും ഒക്കെ കാണാൻ കാണാൻ ഒരു കുഞ്ഞു ബാൽക്കണി തോട്ടം!

രാവിലെ ഓരോ തളിരിലയും🌱, വിടരാൻ വെമ്പി നിൽക്കുന്ന 🥀മുകുളങ്ങളും, അതിന്മേലുള്ള 💧നീർക്കണങ്ങളും കാണുമ്പോളുള്ള ഒരു ഇത് - അതൊരു ഇത് തന്നെയാണ്.

ഇജ്ജാതി ഫീല്🤗💕! 

ലാലേട്ടൻ ആ ഡയലോഗ് പറഞ്ഞപ്പോലുള്ള രോമാഞ്ചിഫിക്കേഷൻ തന്നെ അല്ലെ അത്???????

ചിലപ്പോളൊക്കെ ഒരു പൂ ചോദിക്കുമ്പോൾ ഒരു പൂക്കാലം തരും. ഇതിപ്പോ ഒരു പൂ ചോദിച്ചപ്പോൾ ഒരു പൂക്കാലം ഒന്നും കിട്ടിയില്ലെങ്കിലും, ഇതൊക്കെ വച്ചു ഒരു കലക്ക് കലക്കാം💃💃💃!

That Vs This

Since March, 2020 many words and phrases got added to our active vocabulary. Quarantine, pandemic, super-spreader, asymptomatic, social distancing, herd immunity, xenophobia, oximeter, covidiot, immunocompromised, comorbidity, zoombombing, morona are a few of the words which we come to use knowingly or unknowingly in our daily conversations.

These new additions are not just restricted to our vocab list. There were deletions too!

For Ladies🙎,

Mask became a regular ornament. Sanitizer replaced the lotions. Lip-stick was left touched. Earrings lost its importance. Culinary skills improved. Old hobbies got restored.

For Kids🤵,

Swiggy and Zomato were forgotten! Classrooms got virtual. Zoom became the favourite App. Eating turned out to be their new hobby.

For Men🧔,

Work from home and work for home became the new ‘normal’. Interests got substituted. Everything else got closed down. Their world got confined to four walls!

For Oldies👴, 

Life became more boring than ever. Phone calls are their only solace. Only pastime is looking out through the window/ balcony. 

This may be different in different households. But, with the wink of an eye, our days changed dramatically. With the grand entry of an invisible virus, our days underwent drastic changes! Our lives too! Never did we imagine we would live like caged birds! Not even in our wildest dreams had we ever thought of going through these house-arrest sort of situations!

People who boasted to be busy, people who thought work from home was a crazy idea, people who thought they are able to rule the world with their power and money - everyone sat at home without moving out an inch!

Yet, there are good things about the pandemic times.

We took our eyes and mind for a journey to unexplored territories of our own lives. We started wearing masks; but we could make out the invisible masks that many wore before the pandemic! We came to terms with the fact that the physical masks are far better than the invisible masks that people wear! We could make out what we believed with all our soul was just make-belief! We could see the real concern and commitment of people and what really mattered to them! It is true that adverse situations bring out the real faces/selves!The pandemic was an eye-opener for many - rather a brain-opener! 

Being depressed doesn't help; let us sail through these storms until we spot the shores of solace, though our lives will never be the same. Yet, let's hope the Sun and the Moon will soon rise to better days and nights! 

Why should girls have all the FUN?

The real question is - Why should girls have all the FUN (in the kitchen)?

From times immemorial, women were supposed to do all the kitchen/household work. Rather, the women were made to do it. This practice had almost continued till the late 20th century when the fresh generation brought in some revolutionary changes in the system. Here and there, there popped up a few sweetheart hubbies, who really could make out the difficulties their better halves were going through. And, when we stand in the 21st century- things have changed for good, though the previous generation cannot accept most of it.

Though I am not a full-time feminist, I have traces of feminism in me, which come out while reacting to situations.

The OldGen moms never allowed their sons to try their hands at household chores. This could have probably made them feel they have something ‘extra’ in them which might have contributed to the male ego! There is no denying the fact that, to a great extent, their moms are responsible for this! They did not know much in their boyhood. But, why did they not change when they grew up?

The answer is quite simple - that had already become a way of life!

In most Indian homes, we see the women in the house tiring themselves out with the household stuff while men lace around watching TV and order ‘n’ number of cups of coffee/tea now and then! This happens even today!

Do we need our NexGen be like this?

Is it not good for the boys to know how to cook and clean?

Is it not a skill for life?

Will it not make them self-dependent, rather than becoming parasitic?

Will it not help them multitask?

There are ‘n’ number of things that you learn by managing a kitchen effectively. An added advantage is that - the skills acquired here can be useful in other spheres of life. After all, it doesn’t cost an arm and a leg.

If you have a son/ sons, why don’t you make them chop the vegetables, make you some coffee and teach them to cook? Will it not make them understand the difficulty you go through? Will it not help create a warmer bonding with them? Will it not give them a clear cut message on how gender discrimination can be wiped out by starting it from home?

Would you not really love it when your son makes you some good coffee or some juice? Would you not adore him for the love he mixes in it? Would you not feel contented that he understands you are tired working all day?

Why should girls have all the fun in the kitchen?

Why can’t the boys too have a bit of that FUN, wherein they acquire some good skills for life!

NewGen Moms, help out your sons to ‘grow up’ in the real sense of the phrase. Help them get transformed into men who understand their women well enough!

പോണ്ടിയിൽ, ഒരു ലോക്ക്ഡൗൺ കാലത്ത് !

ഇതൊരു കുഞ്ഞു കഥയാണ്.

ഇതിനു നിങ്ങൾക്കറിയാവുന്ന ആരെങ്കിലുമായി എന്തെങ്കിലും സാമ്യം തോന്നിയാൽ ഒരു പക്ഷെ നിങ്ങൾക്ക് തെറ്റിയതാകില്ല.

അപ്പൊ കഥയിലേക്ക് ....

ഞാനൊന്നു നോക്കി.😘....................അവൻ എന്നെയും നോക്കി!😍

ഇനി ആ നാൽപതു പേര് ഒന്നിച്ചു നോക്കുന്നുണ്ടോ എന്ന് ഞാൻ നോക്കി.

ഇല്ല.

നാൽപതില്ല !

ഒരു എട്ടു പത്തു പേരുണ്ടാകും.

അവരെല്ലാരും ഞങ്ങളെ ഒന്നിച്ചു നോക്കി. എല്ലാരും നോക്കിയപ്പോൾ എനിക്കൊരു സങ്കോചം!🤦🤦🤦പരിഭ്രമവും !

…..വീണ്ടും……🙆

ഞാനൊന്നു നോക്കി😘…....അവൻ എന്നെയും നോക്കി .....സ്നേഹത്തോടെ! പണ്ടത്തെ ആ കള്ളച്ചിരിയോടെ!🤗

ഞാൻ നോക്കുമ്പോൾ എന്നെ തന്നെ നോക്കി നിൽക്കുവാണ്.🤭🤭🤭

ആ ഇടത്തെ കവിളിലെ നുണക്കുഴി ഒക്കെ വച്ചുള്ള ആ ചിരിയിൽ ഞാൻ അങ്ങ് വീണു പോയി.🤗❤️🌈

ഹോ! പിന്നെ ഞാനൊന്നും നോക്കിയില്ല. എന്നെ പിന്നോട്ട് വലിക്കുന്ന എല്ലാ വികാരങ്ങളെയും അടക്കി ഒതുക്കി നിർത്തി, ആ പത്തു പേരെയും നോക്കാതെ ഞാൻ പറഞ്ഞു - "I agree. I completely agree!”🤩

ടെൻഷൻ ഉള്ളപ്പോൾ എനിക്ക് ഇംഗ്ലീഷെ വരൂ! 😏😏(അതൊരു രോഗമാണോ ഡോക്ടർ? സാധാരണ ആളുകൾക്ക് 'ഒബ്ര് മധുവെ മാടി'കൊണ്ടു വരുമ്പോളാണ് ആംഗലേയത്തിനോട് ഒരു പ്രതിപത്തി ഉത്ഭവിക്കുന്നത് എന്നാണ് പഴമക്കാർ പറഞ്ഞു കേട്ടിട്ടുള്ളത്. എനിക്കെന്താണവോ എങ്ങനെ? )

ചെക്കന് എന്നേക്കാൾ നല്ല പൊക്കം ഉള്ളതു കാരണം എനിക്ക് ഏന്തി വലിഞ്ഞു നോക്കേണ്ടി വന്നു. ഞാൻ എന്താ എങ്ങനെ കുള്ളി ആയി പോയെ ആവോ !

ആരെന്തു വിചാരിച്ചാൽ എനിക്കെന്താ!. ഇതെന്റെ കാര്യം!😏😌

ഞാൻ ഓക്കേ പറയാൻ നോക്കി നിന്ന പോലെ അവൻ എന്നെ കെട്ടിപിടിച്ചു പറഞ്ഞു .

Thank You Ammaaaaa! Thank You so much! I Love you!😍

പറയലും കഴിഞ്ഞു ആ ബൗൾ എടുത്തു പോകലും കഴിഞ്ഞു!

അപ്പോളും ആ പത്തു പേരും എന്നെ നോക്കി കുടുകുടെ ചിരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു!🤣🤣🤣

ഞാൻ സ്നേഹത്തിൽ  ചാലിച്ചെടുത്തുണ്ടാക്കിയ എന്റെ പഴംപൊരി കുഞ്ഞുങ്ങൾ!😋

അല്ല, എന്താ ഇപ്പൊ ഉണ്ടായേ!!!🤪🤔🧐🙃😳

Spring comes in Summer

എന്റെ ബാൽക്കണിയിലെ വസന്തം🌻!

என் வீட்டு உப்பரிகை பூண்க🥀!

मेरी बालकनी के वसंत🌹!

My Balcony Garden🌷!

The depressing tones and dull colors of the lock down are getting replaced with vibrant colors and dancing of the table roses in my balcony! The balcony with some Aloe Vera and Curry Leaves plants always wore a plain look. 

I placed my desk near the balcony when I started working from home. My windows to the world outside and its plain look did make me think that I must do something to bring in some vibrancy .

A bulb shone over my head! 💡

🌱Plants! That was my answer!

Now, I look forward to seeing the colorful flowers that bloom in my balcony, everyday. The sun-kissed blooms attract me towards them in the mornings! Those colors fill my eyes and satiate my soul! It feels like Spring has come in Summer!

The Radiant Red!

The Sunshine Yellow!

The Pretty Pink!

The Glamorous Magenta!

The Coffee ☕in my Rainbow Mug tastes better with my eyes on them! The slight breeze that comes in to tickle me now and then, makes my mind dance with them! The work gets less stressful with the happiness they spread! 

My work space and I - both become all the more alive, with the mindset offered by them! They do kick in some energy!The best part of being in love with plants is that they don’t bite you back / shower their anger/ turn away from you even when it rains cats and dogs🐈🐕!!!

Thank you Table Roses, for you make my days 🌈RAINBOW-ish!

'തർക്കശാസ്ത്രം'

ലോജിക്!🙃 

അതെനിക്ക് പണ്ടു പണ്ടേ ഇഷ്ടമല്ല!🙃

പിന്നെ, മച്യുരിറ്റി .🤣

അത് പണ്ടേ ഇല്ലല്ലോ!🤣

വിദ്യാഭ്യാസം! അത് കുറച്ചുണ്ട്‌.🤗

പിന്നെ ഫിലോസഫി, കുറച്ചു പഠിച്ചെങ്കിലും ബാക്കി പഠിക്കാൻ ടൈം കിട്ടീല.😏

പിന്നെ ആകെ ഉള്ളത് കുറച്ചു സാഹിത്യം, കുറച്ചു ഭാവന.😍🤩😍

അതൊരു ഗോമ്പറ്റീഷൻ ഐറ്റം അല്ലാത്തത് കൊണ്ട് ഇത് വരെ അതിനു ഗപ്പൊന്നും കിട്ടീല.

അല്ലെങ്കിൽ ഞാനൊരു കറക്കു കറക്കിയേനെ എന്റെ കറവേട്ടാ!🤭🤭🤭

ഷേക്‌സ്‌പെയറിനെയും ഫ്രോസ്റ്റിനെയും മാധവികുട്ടിയെയും ഒക്കെ പൊക്കി കൊണ്ട് നടന്ന എനിക്ക് ഇതെന്തു പറ്റി ?🤔🤔🤔

ചിലയിടത്തു ഫിസിക്സ് - ചിലയിടത്തു ഇച്ചായൻ!🤪🧐

 ഈയിടെയായി ഐൻസ്റ്റീൻ ഇച്ചായനോട് കുറച്ചു ഇഷ്ടം കൂടിയോ എന്നൊരു സംശയം! പുള്ളിക്ക് ഫിസിക്സ് ന്റെ കുറച്ചു അസ്കിത ഉണ്ടേലും കുറച്ചു സാഹിത്യവും പാട്ടും ഒക്കെ വശമുണ്ട്.😘

കാര്യം എന്താന്ന് വച്ചാൽ - പുള്ളി പറഞ്ഞെന്ന് -

Logic will take you from A to B. Imagination will take you everywhere!😁

ഇതെനിക്ക് എപ്പോഴും തോന്നാറുള്ളതാണ്. പക്ഷെ പുള്ളി പറയുമ്പോൾ ആണൊരു ഗും !💯🌟

ഈ “Imagination Imagination “എന്ന് പറയുന്നത് ഒരു  ഒന്ന് ഒന്നര  പറുദീസയാണ്  - അവിടെ സന്തോഷങ്ങളുടെ നികുഞ്ജങ്ങൾ ഉണ്ടാകും. 🎉🎊🎉

അതിലൂടെ ആണ് നമ്മൾ നമ്മളെ കണ്ടെത്തുന്നത്! അല്ലാതെ ചുമ്മാ ദിവാസ്വപ്നം അല്ല!

🙆

ഇപ്പോ ആർക്കാണ് നികുഞ്ജങ്ങൾ ഒക്കെ ഇഷ്ടം?  

വേറെ പണിയില്ല! 😏😏

 ഇവിടെ 4 BHK ഫ്ലാറ്റ് ഉള്ളപ്പോളാണ് ഒരു നികുഞ്ജo !   

95 % മനുഷ്യരും 'ലോജിക്' അഥവ  'തർക്കശാസ്ത്രം' നോക്കി തന്നെയാ ജീവിക്കുന്നെ! 

എന്ത് ചെയ്യുമ്പോളും തലയിൽ ഒരു തർക്കം നടക്കുമല്ലോ!

-നമുക്കെന്താണ് ഗുണം??

-ഭാവിയിൽ നമുക്ക് ഗുണം ചെയ്യുമോ? - നമുക്ക് കുഴപ്പം ഉണ്ടാകുമോ?

- അത് കൊണ്ട് നമ്മൾ ചെയ്യാണോ ?- ഈ പൊല്ലാപ്പിനു നമ്മൾ പോണോ?

ആ ലോജിക്കിൽ ജീവിതം കറങ്ങും. കറങ്ങി കറങ്ങി ഒരു പരുവം ആകുമ്പോൾ സൂര്യൻ ഉദിക്കും തലയിൽ - അപ്പോഴേക്കും ഒരു പത്തെഴുപതു വയസും ആകും!എടുത്താൽ പൊങ്ങാത്ത ബാങ്ക് ഡെപ്പോസിറ്റും കാണും!

എന്നെ പോലെ ഉള്ള കുറച്ചു ടീമ്സ് - വട്ടന്മാരും വട്ടത്തികളും - സങ്കൽപ്പഗന്ധർവലോകത്തിൽ വിരുന്നു പോകുന്നവർ !!!

- ഇത് ചെയ്താൽ കണ്ണിനു ആനന്ദം കിട്ടുമോ? - മനസ് നിറയുമോ?

- ഇതൊക്കെ കുറെ നല്ല നിമിഷങ്ങൾ അല്ലെ ?? - കുറച്ചു കഷ്ടപെട്ടാൽ എന്താ?-

- കുഴപ്പം ഉണ്ടായാൽ എന്താ ? അത് നമുക്ക് ഇഷ്ടമുള്ള ഒരു കാര്യം അല്ലെ?

മനസ്സ് നിറഞ്ഞിട്ട് എന്ത് ഗുണം ലെ!!!!!

 ഇപ്പോൾ നിങ്ങൾക്ക് ഒരു സംശയം വരാതെ ഇരിക്കാൻ വഴിയില്ല.

മാടമ്പിള്ളിയിലെ ആ മനോരോഗി ഈ "ഞാൻ" ആണോ എന്ന്!🤭🤭

അത് ഞാനല്ല !😡😠

ഇടക്കൊക്കെ 'നാഗവല്ലി' ആകാറുണ്ട്!👻

'തമിഴത്തി' എന്ന് എനിക്കൊരു വിളിപ്പേരുള്ളതാ !

ഒരു വിധത്തിൽ അല്ലെങ്കിൽ മറ്റൊരു വിധത്തിൽ ആ മനോരോഗി നമുക്കുള്ളിൽ ഉണ്ട് - മറ നീക്കി വരാൻ നമ്മൾ സമ്മതിക്കാറില്ല!

ഈ "മനോരോഗം" ഉള്ളവരാണ് സാഹിത്യം പഠിക്കാൻ ആക്രാന്തം കാണിക്കുന്നതെന്ന് ഞാൻ കേട്ടിട്ടുണ്ട്!

എന്നാൽ ഈ  കലിയുഗത്തിൽ അവർ അധികപ്പറ്റാണത്രെ !🤦🤦🤦

കാവ്യഭാവന!

നമ്മുടെ ഐൻസ്റ്റീൻ ഇച്ചായൻ പണ്ട് പറഞ്ഞത് ശെരിയാണ്‌ട്ടോ!

ഭാവന ആണ് അറിവിനേക്കാൾ മികച്ചതെന്ന് - Imagination is better than knowledge-എന്ന് പണ്ടെങ്ങോ പുള്ളിക്കാരൻ എഴുതി വെച്ചിട്ടുണ്ടായിരുന്നു!

കാര്യം വളരെ ശരിയാണ് - അറിവ് ചില സമയത്തു പണി തരും - ഭാവന പിന്നെ നമ്മുടെ സ്വന്തം ആളല്ലേ! നമ്മുടെ സ്വന്തം റൂട്ടിൽ ഓടികൊള്ളും!

അല്ല, ഇതെന്താ ഇപ്പോ ഏതൊക്കെ പറയാൻ?

ഞാൻ നമ്മുടെ ഗാഥയെയും ഉണ്ണിക്കൃഷ്ണനെയും കുറിച്ച്  ഓർക്കുവായിരുന്നു. ഈ അടുത്ത കാലത്തു അവരെ ഒരു ദിവസം കണ്ടിരുന്നു.

ഈ സംഭവം ഇന്നായിരുന്നേൽ അവർക്കു ഈ ഗതി വരുമായിരുന്നോ?

ഹോ! ഒരു ഫോൺ കാരണം എന്തൊക്കെ പ്രശ്‌നമായിരുന്നു!

-ഫോൺ അടിക്കുന്നു - എടുക്കുന്നില്ല-

-വീട് പൂട്ടുന്നു- താക്കോൽ എറിയുന്നു-

-അങ്ങോട്ടോടുന്നു - ഇങ്ങോട്ടോടുന്നു-

-ഓട്ടോ പിടിക്കുന്നു - മാരുതി എടുക്കുന്നു-

-ഒരാൾ ഇങ്ങോട്ടു നോക്കുമ്പോൾ

ഒരാൾ അങ്ങോട്ട് നോക്കുന്നു!-

-തെക്കോട്ടും വടക്കോട്ടും നോക്കിയിരുന്നു

നേരെ നോക്കിയില്ല!

"ദേ അങ്ങോട്ട് നോക്കൂ അങ്ങോട്ട് നോക്കൂ" ന്നു നമ്മൊളൊക്കെ പറഞ്ഞിട്ടും രണ്ടു പേരും - നഹി ദേഖാ നഹി  ദേഖി!

ശോകമയം! 

എന്തൊക്കെ പുകിലായിരുന്നു എന്റെ ശിവനെ!

ഒരു ലാൻഡ് ഫോൺ! ആരാണാവോ കണ്ടു പിടിച്ചേ!

ശ്വാസം അടക്കി പിടിച്ചല്ലേ നമ്മളൊക്കെ അന്നത് കണ്ടത്! ദേ, ആലോചിക്കുമ്പോൾ തന്നെ ബിപി കൂടുന്നു!

__________________________________________________________________________________

എന്റെ ഭാവന അങ്ങോട്ടുണർന്നു! Poetic Muse!

ഇന്നത്തെ കാലത്തു ആയിരുന്നേൽ -

വാട്ടസ്ആപ്, ഫേസ്ബുക്ക് , സൂം - ഇനി എന്താ ഇല്ലാത്തെ!  എന്തെങ്കിലുമൊക്കെ നടന്നേനെ!

ഒരു ഫേസ്ബുക്ക് ലൈവായി എങ്കിലും വന്നു - പിന്നെ കുറെ പേര് അത് ഏറ്റെടുത്തു - എല്ലാം ഒരു വൈറൽ ആയേനെ! നമുക്കെല്ലാം ഒരു ഓൺലൈൻ കല്യാണം കൂടായിരുന്നു! ഒരു "എള്ളോളം തരി പൊന്നും" ബി ജി എം ഒക്കെ ഇട്ടു അടിച്ചുപൊളിച്ചു കിടുക്കി തിമിർത്തു .....

ഞാൻ നമ്മുടെ വന്ദനം വീട്ടിലെ കാര്യങ്ങൾ ഒക്കെ ഒരു ഭാവനയിൽ കണ്ടു, ഒരു സുന്ദര സ്വപ്നം ആയി കണ്ടു കൊണ്ട് ഇരുന്നപ്പോളാണ്, എന്റെ സെറിബ്രം, സെറിബെല്ലം, മെഡുല്ല ഒബ്ലാങ്ങാട്ട എല്ലാം കൂടെ എന്നെ ഒരുമിച്ചു കോറസ് ആയി വിളിച്ചത് !

നശിപ്പിച്ചു!!!

ഞാൻ മടങ്ങി വന്നു - വരേണ്ടി വന്നു - കണ്ണ് തുറന്നു നോക്കിയപ്പോൾ ദാണ്ടെ കിടക്കുന്നു പത്തു മെയിൽ, കുറെ മെസേജസ് - ഇനി ഇപ്പോ ഞാൻ തന്നെ എല്ലാത്തിനും റിപ്ലൈ ചെയ്യണം.

പിന്നെ ഞാൻ ഒന്ന് എന്റെ അടുക്കളയിലേക്കും വെറുതെ എത്തി നോക്കി .

ഹോ! ഇഷ്ടം പോലെ പാത്രങ്ങൾ - പല തരത്തിൽ- കഴുകാൻ   ഉള്ളതാ! ഇതൊക്കെ ഞാൻ തന്നെ കഴുകണം!

അപ്പൊ ഞാൻ ഭാവനാ ലോകത്തിൽ നിന്ന് ടാറ്റ ബൈബൈ പറഞ്ഞു!

ഇപ്പോ മനസിലായില്ലേ നമ്മുടെ ഇച്ചായൻ പറഞ്ഞതു ശെരിയാണെന്നു! കാര്യം അങ്ങേരു ഫിസിക്സ് ന്റെ വലിയ ആളൊക്കെ ആണേലും കുറച്ചു സാഹിത്യ വാസന ഉണ്ടായിരുന്നു!

ഏതായാലും എന്റെ ഈ ഭാവന ഒക്കെ കണ്ടു പകച്ചു പോയി എന്റെ ബാല്യം! 

ബാല്യം മാത്രം അല്ല , തീരാറായ യൗവനവും!

ഇനി വാർദ്ധക്യം എന്താവുമോ എന്തോ!

ഞാൻ നമ്മുടെ ശങ്കരനെ പോലെയാ! ശങ്കരൻ ഓൺ ദി കോകോനട്ട് ട്രീ - അപ്പൊ വാർദ്ധക്യവും ഇതൊക്കെ തന്നെ ആകും അവസ്ഥ!